این زمین فرزندانش را دوست ندارد

نُه روز میشود که نیستی.
یک اسفند، صبحش رفتم سفارت افغانستان برای آن چهار افغانی که 25 م با تو دستگیر شده اند. فهمیدم که تقریبا سفارت هیچ کاری نمی کند.
بعدترش رفتم ولیعصر، از آنجا تا ونک و بعد هم پارک وی. زنگ زدی. گفتم که می آیم پیشت. آمدم دم اوین. سرد بود و تاریک.
دیشب که این رفیقمان داشت می رفت و من برای آخرین بار بود که می دیدمش، یاد آن روز افتادم که نسرین می رفت. که تو مرا بغل زدی و من گریه کردم. دیشب کم بودی!

تبعیض جنسیتی در اعدام!

الان وقتش نیست؟ الان باید به خود بیانیه موسوی و کروبی بپردازیم؟ به این که خیلی از مردم نمی خوننش و باید دنبال راهی بگردیم که هر چه بیشتر بین مردم خونده بشه؟
قبول، همه ی اینها قبول و اصلا خودم پایه ی کار. اما هر چقدر هم که وقتش نباشه، من می تونم آدم وقت نشناسی باشم باز. می تونم در عین این که میگم دمتون گرم، هم بابت بیانیه و هم بابت تجمع 25 بهمن، اعتراض کنم به این یه جمله:
به راستی شمایانی که هر روز و ساعت سنگ اسلام و معنویت را بر سینه میزنید، چند زن را میتوانید نشان دهید که در صدر اسلام اعدام شده باشند؟!‏
1-آیا در صدر اسلام رویه بر این بوده که اصلا مسلمانان کسی را اعدام کنند؟
2-اگر رویه بر این بوده، آیا هیچ مجوزی به ما می دهد که این زمان هم آن را تکرار کنیم؟
3- چه چیزی باعث می شود زنان را مستثنی بدانیم؟ اعدام بد است، اعدام قتل است، اعدام وحشیگری ِ متمدن است. اما چرا بین زن و مردش تفاوت وجود دارد؟ آیا زنان چون لطیف ترند و نازک تر و شکننده تر، از اعدام زودتر می میرند؟ یا زنان، این آیه های جمال الهی را! نباید کشت؟
می خواهم بگویم اعتراض به اعدام، نه کاری نیکو و پسندیده، که وظیفه است. اما اعدام را هم از فیلتر جنسیتی عبور می دهید آخر؟

شش روز

من همیشه ناشناس می نویسم
پایینش امضا می کنم ناشناس
اما همیشه یه نشونه ای هست
برای شماها
همین کرمایی که رو تنم می لولین
 وقت و بی وقت بهم زنگ می زنین
تا چراغم روشن میشه میاین سراغم
انتظار دارین همیشه خوشحال باشم
یه لبخند گشاد پرت می کنم رو صورتم
با لحن لوس می گم خوبم عزیزم
فحش هام رو نمی شنوین
نمی خواین
همین صورتم که روش بهتونه واستون کافیه
فک می کنین این یه حالتیه که وقتی شما رو می بینم صورتم به خودش می گیره
نمی فهمین این خندهه ماسیده رو صورتم، همین طوری مونده، هرچی می شورمش نمیره
بهتون می گم: صِدام؟ نه چیزی نیست، فقط خسته م.
خودم رو می بینم که روش ُ می کنه انور و عق می زنه
بهش میگم: وسط اتاق آخه؟
حتی دستشُ تکون نمیده که برو بابا
میشینه اون گوشه و منو نگا میکنه وقتی دارم باهاتون حرف می زنم
یه روز بالاخره می ذاره میره، می دونم
اون روز شاید من خوشحال بشم
شاید بخندم واقعا
حالا باید بشینم اینجا،
منتظر بمونم یکی یکی بیاین
با شات گان هاتون
بگیرینش تو صورت من
دلتون نیاد بزنین
منتظر بشین تا بگم
شوخی بود بی جنبه ها
باورتون میشه این من باشم؟
بعد شما بگین خب
لبخند گل و گشاد بپاشه رو صورتهامون
من تعجب کنم و شما صحبت
مات سوراخ خالی دهن ها رو نگاه کنم و
از خودم لذت ببرم
که یه گوشه ای سرش رو گرفته تو دستاش و
داره فحش می ده
بسه بسه
من باید خوشحال باشم
دست کم حالا
که شش روز بیشتر نمونده؛
خیلی چیزا اومدن و رفتن
چیزایی که قبلش فک میکردم اگه بیان
من خوشحال میشم
اما اومدن و دیدم فرقی نکرد هیچی
حالا از کجا مطمئن باشم این یکی هم مث اونا نشه؟
کی می تونه این اطمینان رو بده اصن؟

امضا: ناشناس

لیست بدبختی ها

همه ی روزهایمان بد است. همه ی روزهایمان با خبر مرگ، بازداشت، اعدام، اعتصاب غذا، حکم زندان و ... پر شده است. اما بعضی از این روزها فاجعه اند از شدت خبرهای بد. امروز را می نویسم که یادم بماند یکی از آن روزهای فاجعه است.
- تا اینجا 86 نفر در سانحه ی سقوط هواپیمای تهران-ارومیه کشته شدند.
- نسرین ستوده به 11 سال حبس، 20 سال ممنوعیت خروج از کشور و 20 سال ممنوعیت وکالت محکوم شد.
- نویسندگان نامه به احمدی نژاد قرار است دوباره به دادگاه فراخوانده شوند.(چندماه پیش چهارده زندانی بند ۳۵۰ زندان اوین با نوشتن بیانیه ای خواهان تشکیل کمیته حقیقت یاب ملی  برای بررسی حوادث پس از انتخابات شده بودند. این بیانیه پس از سخنان ا.ن در سازمان ملل منتشر شد زمانی که او در سخنرانی اش خواسته بود که کمیته ای حقیقت یاب برای بررسی حوادث ۱۱ سپتامبر تشکیل شود؛ بهمن احمدی امویی – سید میلاد اسدی – محسن امین زاده – علی پرویز – علی تاجر نیا – محمد داوری – مجید دری – امیر خسرو دلیر ثانی – محمد فرید طاهری قزوینی – کیوان صمیمی – کوهیار گودرزی – علی ملیحی – عبدالله مومنی – محسن میردامادی)
- جعفر کاظمی  و محمدعلی آقایی قرار است فردا اعدام شوند.
- اوین و رجایی شهر داره برف میاد.


دیگه این که مریضم، پدر رامین رمضانی هنوز آزاد نشده، حکم نهایی شیوا چهار سال حبس و 74 ضربه شلاقه، قرار است مقررات اجاره خانه به مجردها سخت تر شود، زلزله زدگان هفته پیش  ِ اردکان الان تو سرما هستند، وضعیت عاطفی و مالی ِ زندگیم افتضاحه، از کارم متنفرم، بنابراین هر روز که میام شرکت این یادم میاد، احساس بیهودگی ِ عمیقی دارم، یه عالمه از رفقام تو زندانن، هفته پیش تو خیابانهای همین پایتخت یک نفر رو دار زدند، بخش عظیمی از جنگل های شمال کشور در آتش سوخت، برای تولد پدر و مادرم پول نداشتم حتی کیک بخرم، مدت هاست هیچ آرامشی نداشتم ...